Anayasa Mahkemesi’nden Baroları İlgilendiren İptal Kararı

Anayasa Mahkemesi, resmi gazetenin bugünkü sayısında yer alan kararı ile adli yardım ödeneğinin dağıtılma usulündeki haksızlığa dur dedi.

İptal edilen madde ile birden fazla baronun bulunduğu illerde il nüfusuna göre hesaplanan adli yardım ödeneğinin yüzde kırkı barolar arasında eşit olarak dağıtılıyordu.

Anayasa mahkemesi yüzde kırk uygulamasını birden fazla baronun bulunduğu illerde üye sayısı az olan barolarla üye sayısı fazla olan barolar arasında adli yardım ödeneğinin dağıtılması bakımından makul bir dengenin sağlanamadığı bu itibarla da orantılılık alt ilkesiyle bağdaşmayan kuralın ölçülülük ilkesini ihlal ettiği gerekçesiyle iptal etti.

İptal kararı 9 ay sonra yürürlüğe girecek.

Kararın tamamı için tıklayınız.

Aynı kararla yine Avukatlık Kanunu’nun 177/2-1 cümlesinin de iptali talep edilmiştir. İptali istenen madde ile birden fazla baronun bulunduğu illerde her bir baro tarafından adli yardım bürosu oluşturulacağı düzenlenmiştir.

Anayasa Mahkemesi iptal talebini reddetmiştir.

Mahkeme öncelikle birden fazla baro kurulması konusunda tespitte bulunarak birden fazla baro kurulmasının Anayasa’nın 135. maddesine uygun oluğunu belirtmiştir.

Kararın devamında yine Anayasanın 135. maddesinde birden fazla adli yardım bürosu kurulmasını engelleyen bir kural bulunmadığını da ayrıca ifade ettikten sonra birden fazla adli yardım bürosu kurulmasının kanun koyucunun takdirinde olduğunu belirtmiştir.

Anayasanın 2. maddesinde yer alan hukuk devleti ilkesi açısından da değerlendirme yapan mahkeme yapılacak yasal düzenlemelerin kamu yararı ilkesi gözetilerek yapılmaları gerektiğini dile getirmiş anılan düzenlemenin uygulamadaki ihtiyaç gözetilmek suretiyle adli yardım hizmetinin kalitesinin artırılması için öngörüldüğünü ve bu nedenle kamu yararı ilkesi açısından da anayasaya uygunluğuna karar vermiştir.

Belirlilik ilkesi açısından da değerlendirme yapan mahkeme büroların adli yardım hizmetinin sunulmasında belirsizliğin oluşmasına neden olacak uygulamaları geliştirmelerini engelleyebilecek hükümlerin mevcut olduğu sonucuna varmıştır.